Nasıl taşınılır?

Uzun süredir blogla ilgilenemememin elbet bir sebebi var, yine taşındım. Bu kez saydım ve bu doğduğumdan beri tam 11. evim. Öyleyse artık ben bir taşınma uzmanıyım demektir. Hal böyleyken de nasıl taşınılır, ne nereye konulur elbette yazmam gerekir diye düşünüyorum.

İşin paketleme kısmı en yorucu olan kısım gibi gözükse de aslında en kolay ve zevklisidir. Çünkü yenilenmenizi sağlar. Tüm eşyalarınızı mecbur kalarak elden geçirdiğiniz için işinize yaramayan, bir kere bile kullanmadığınız ama evinizi ve dolayısıyla da sizi meşgul eden her eşyayı tek tek farkeder ve onlardan kurtulursunuz. Biz Türkler evlilik ve çeyiz geleneğiyle birlikte eşyalara bekçilik yapan insanlar haline geliriz. Eşyalar bize hizmet etmekten vazgeçer ve biz onlara hizmet etmeye başlarız. Yaşayacağımız evleri bile eşyalara göre seçmeye çalışırız. Nerede yaşarsak mutlu oluruz diye kendimize sormayı unutuveririz bi anda. Tatile gittiğimizde mutlu olmamızın sebeplerinden biri de budur aslında, sahip çıkmamız gereken sadece 1 valiz vardır ve bu da günlük hayatımızla kıyaslandığında, çok kolaydır. O nedenle paketlemenin her anında kullanmadığınız her eşyadan kurtulmalı, ihtiyacı olan birilerine vermeli ve ruhunuzu yenilemelisiniz. İşte bu taşınmanın en eğlenceli yanıdır.

Paketlemede 3 ana unsur vardır: Koli, hurç ve çöp torbası. Kırılacaklar  koliye, kıyafetler ve yatak yorganlar hurçlara, kalan her şey çöp torbalarına. Biraz da gazete kağıdı kırılmaları önler. Bu esnada asıl önemli olan doğru nakliyeciyi bulmaktır. Çünkü enteresan bir teşkilat oluşmuş. Gelip evinizi görmeden size ucuz bir fiyat veriyorlar ve geldiklerinde fiyatı iki katına çıkartıyorlar. Siz de evi paket haline dönüştürdüğünüz için hayır diyemiyorsunuz ve onların istediği parayı veriyorsunuz. İşte bu duruma düşmemek için mutlaka nakliyecinin gelip evinizi görmesini sağlayın, özellikle de merdivenleri yüksek, asansörü bozulabilen, dar kordorlu bir apartmanda oturuyorsanız. Gelip görmeli ve sonra fiyat vermeliler. Yoksa emin olun, parayı sizden misli misli çıkartırlar.

Taşınacağınız evi de boşken mutlaka temizlemelisiniz tabi. Aksi takdirde, eşyalar geldiğinde durum çok daha zorlaşır ve daha fazla yorulursunuz. Bu konuda da eğer durumunuz müsaitse bir temizlikçiden yardım almak iyi olur elbette.

Şimdiye kadar anlattığım her şey işin en kolay kısmı. Taşınma konusunda asıl mesele, yıllardan beri neden bu kadar para ödediğimizi bilmediğimiz, bilmemne bedeli, x bedeli, y bedeli şeklinde isimlerle, elektrik, su, doğalgaz ve internet için bir sürü paralar ödememiz. Çıktığın evi kapattır, gittiğin evi açtır. İkisi aynı yerden halledilemez. Hangi semtteyse oradan halletmelisin. İki ev mesafesi uzaksa vay haline. Yollarda ömrünü çürüteceksin demektir. Çünkü geri alman gereken bir para varsa onu da şubeye tekrar gidip alman gerekiyor çoğunlukla. Hesaba yatırmakla falan uğraşmıyorlar. Tüm bunları halletmek için de saatlerce kuyruk beklemen de cabası. Eve gelmeleri de 1 hafta sürüyor derken, ohh deymeyin bize sağladıkları kolaylığın (?) keyfine.

Teknoloji bu kadar gelişmişken, bırakın bilgisayarı, para alma, gönderme, hesap açma, vs tüm işlemlerimizi akıllı telefonlarımızla halledebildiğimiz bir dönemdeyken bu işlemleri neden hala orta çağdan kalma yöntemlerle halletmemizin sebebi yukarıdaki paragrafta gizli. Ama siz yine de taşınmaktan vazgeçmeyin. Tebdil-i mekanda ferahlık vardır.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Neden hep kötüler kazanır?

İnsan bazen doğa üstü güçleri olsun istiyor. Her istediğini yapabilsin, dünyayı yaşanabilir bir hale getirsin. Her geçen gün biraz daha kötüye gidiyormuş gibi hissediyorum. Her gün bir tarihi eserin yıkılma haberi, bir orman yangını haberi, ekonominin çok kötü gittiği haberleri, zam haberleri, her gün ağaçların kesildiği , iklimin değiştiği ve bunlar gibi pek çok kötü haberle uyanıyoruz güne. Her seferinde bir yenisini duydukça hayata daha kötü gözlerle bakmaya başlıyorum. Endişelerim artıyor, umutsuzluğum artıyor. Sonra, elimde bir sihirli değnek olsun istiyorum. Bir dokunayım, bütün zenginlerin gözü doysun. Böylelikle zaten dünyadaki her şey yoluna girer. Zenginlerin aç gözlülüğü, parayla güç elde etme tutkuları yüzünden bu haldeyiz. Hem de öyle kilitlenmişiz isyan bile edemiyoruz. Durumu kanıksamışız. Her gün zenginlik hırsları yüzünden birileri ölüyor, birileri aç kalıyor. Ama biz hala oturuyoruz öyle olduğumuz yerde. Çünkü günlük hayatın stresi öyle yoruyor ki bizi kafamızı ...
Devamı

İtiraf ediyorum; ben bir homofobiğim.

Çocukluğumdan beri eşcinseller hep garip gelmiştir bana. Çevremdeki hemen herkesin de böyle olması beni etkiledi mi bilmem ama ben bir homofobiğim. Herhangi bir yerde travesti görmek hemen dalga konusu edilir, etrafındakilere anlatılır, durumun ne kadar anormal olduğu konuşulurdu ben çocukken. Yıllar geçtikçe, araştırdıkça, öğrendikçe hayatları hepimizden çok daha zor insanlar görmeye başladım karşımda. Düşünsenize onlar gibi olmayan herkes, duygularından, fiziksel özelliklerinden nefret ediyor, bu da yetmiyormuş gibi onları öldürmek istiyor. Eşcinselliğin bir tercih değil, genetik bir faktör olduğu ispatlanmışken, asla normal bir yaşam sürdürme hakları yok. Hiç iş imkanları yok mesela, ancak fal bakıp, şarkı söyleyip, fuhuş yaparak para kazanabiliyorlar. Eşcinsel olduğu belli olan bireyi kimse işe almıyor. Devlet memuru olamıyorlar. Kısacası insan muamelesi görmüyorlar. Hal böyleyken onlardan da normal insan gibi davranmalarını bekleyemeyiz. Elbette kendilerini korumak için bir aray...
Devamı

Korku İmparatorluğu

Bazen geceler öyle ürkütücü olurdu ki, karanlığın ardından görme ihtimalim olan bir sürü cisim belirirdi gözümün önünde. Bazen saçları dağınık bir kadın silüeti, bazen beyaz çarşaflı bir gulyabani, bazen de tam anlamıyla Elm sokağı kabusu tiplemesi Freddy. Tabi her şey uykuya dalana kadar, uykuya dalınca geçerdi. İlk travmamız yürümeyi öğrenirken başlamadı mı zaten; düşmekten korkmayı öğrenmiştik ilk. Sonra iğneci geldi, kedi tırmalardı, köpek ısırırdı, polis amca yakalardı, teyze kızardı, topumuzu keserlerdi. Sonra öğretmenden korktuk, sınav kağıdındaki hatayı söylersek notumuzun düşmesinden korktuk,  yazılıdan korktuk, sözlüden korktuk. Üniversiteye girdik iş bulamamaktan korktuk. Şimdilerde de patrondan korkuyoruz, kovulmaktan. Kirayı ödeyememekten, elektriğin kesilmesinden, susuz, aşsız kalmaktan... Karşıt görüşünüz olduğunda, hapse atılmaktan, zulüm görmekten korkuyoruz. Düşündükçe yeni korkular geliyor aklıma, detaya girdikçe korkuların bereketinin hayatımın başka hiçbir ...
Devamı