5 Yıldızlı otelde tatil izlenimlerim...

Ben sabahtan akşama kadar deniz kenarında yattığın ve sürekli yemek yediğin tatillerden hoşlanmam.     Bence tatil bedenin değil beynin dinlenmesidir çünkü.Atlamalı, hoplamalı, gezmeli, tozmalı, 24 saat dolu dolu olmalıdır. Bedenin dinlenmesi bir uykuya bakar, uyudun mu geçer. Oysa beyin öyle mi, hiç düşünmemesi lazım.

Ama hayatınızda 6 aylık sevimli bir bebek varsa; altını değiştir, emzir, uyut, güneşlenmesine dikkat et diye düşünme aşamalarını minimuma indirmek için  dilini ısırır, büyük konuştuğunu yutar ve 5 yıldızlı otele tatile gidersin, eh gidince de anlatmadan olmaz tabi...

Artık rahatlıkla yeni öğrendiğim yemeklerin tariflerini verebilirim. Her yer yiyecek. Acıkmak diye bir şey yok. Açlık duygusunun unutulduğu yer, bu oteller sanırım. Önüm arkam sağım solum yemek, yemeyen ebedir, sobedir. Sen yeter ki içki içeme diye, adamlar seni her türlü şişkinliğe boğmuşlar. Aynı domatesi 8 farklı kesme yöntemiyle, 8 farklı tabakta görebilirsiniz bir de. Aynı ürün kaç farklı şekilde servis edilir, bunu da öğrenmiş oldum. Önemli olan tek şey var; müşteri az içsin.

İnsanlara yemek yedireceğim derken personelin de canı çıkıyor tabi, günde 12 saat paten kayan mı ararsın, Türk kahvesi yapmaktan nefret eden barmen mi ararsın hepsi orda. Sadece etine dolgun, bebekleri çirkin değil de çikin diye seven Antalyalı teyzelerin enerjileri hiç bitmiyor.

Antalya demişken, oradan hiç haberiniz olmuyor tabi. Hangi şehirdesin, etkinlik var mı, şehirde gezilecek yer var mı, haberin olamaz. Otele girip, bir daha dışarı çıkmıyorsun. 1 hafta dünya ile bağlantın kesiliyor. Bakkal bile görmüyorsun. Otelde her şey var. Sen yeterki çıkma.

Ama kimsenin hakkını yiyemem, dubleks çift banyolu suit oda ve bebek evi gözden kaçmayacak şekilde güzeldi.

Sabah kahvaltı, öğlen yemek, akşamüstü kahve, akşam yemek, gece yemek, animasyonlar, partiler derken 1 hafta nasıl geçti anlamadık.

Velhasıl kelam; yedik, içtik, yüzdük, yattık. 1 yıl çalış, 1 hafta dinlen rutininin gereklerini yerine getirdik. Dinlendik dinlenmesine ama bir karavana binip istediğimiz yerde durup, istediğimiz yerde yol alma hayalimiz baki kaldı. Her modern kölenin söylediği gibi:  Darısı önümüzdeki yıla...

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Neden hep kötüler kazanır?

İnsan bazen doğa üstü güçleri olsun istiyor. Her istediğini yapabilsin, dünyayı yaşanabilir bir hale getirsin. Her geçen gün biraz daha kötüye gidiyormuş gibi hissediyorum. Her gün bir tarihi eserin yıkılma haberi, bir orman yangını haberi, ekonominin çok kötü gittiği haberleri, zam haberleri, her gün ağaçların kesildiği , iklimin değiştiği ve bunlar gibi pek çok kötü haberle uyanıyoruz güne. Her seferinde bir yenisini duydukça hayata daha kötü gözlerle bakmaya başlıyorum. Endişelerim artıyor, umutsuzluğum artıyor. Sonra, elimde bir sihirli değnek olsun istiyorum. Bir dokunayım, bütün zenginlerin gözü doysun. Böylelikle zaten dünyadaki her şey yoluna girer. Zenginlerin aç gözlülüğü, parayla güç elde etme tutkuları yüzünden bu haldeyiz. Hem de öyle kilitlenmişiz isyan bile edemiyoruz. Durumu kanıksamışız. Her gün zenginlik hırsları yüzünden birileri ölüyor, birileri aç kalıyor. Ama biz hala oturuyoruz öyle olduğumuz yerde. Çünkü günlük hayatın stresi öyle yoruyor ki bizi kafamızı ...
Devamı

İtiraf ediyorum; ben bir homofobiğim.

Çocukluğumdan beri eşcinseller hep garip gelmiştir bana. Çevremdeki hemen herkesin de böyle olması beni etkiledi mi bilmem ama ben bir homofobiğim. Herhangi bir yerde travesti görmek hemen dalga konusu edilir, etrafındakilere anlatılır, durumun ne kadar anormal olduğu konuşulurdu ben çocukken. Yıllar geçtikçe, araştırdıkça, öğrendikçe hayatları hepimizden çok daha zor insanlar görmeye başladım karşımda. Düşünsenize onlar gibi olmayan herkes, duygularından, fiziksel özelliklerinden nefret ediyor, bu da yetmiyormuş gibi onları öldürmek istiyor. Eşcinselliğin bir tercih değil, genetik bir faktör olduğu ispatlanmışken, asla normal bir yaşam sürdürme hakları yok. Hiç iş imkanları yok mesela, ancak fal bakıp, şarkı söyleyip, fuhuş yaparak para kazanabiliyorlar. Eşcinsel olduğu belli olan bireyi kimse işe almıyor. Devlet memuru olamıyorlar. Kısacası insan muamelesi görmüyorlar. Hal böyleyken onlardan da normal insan gibi davranmalarını bekleyemeyiz. Elbette kendilerini korumak için bir aray...
Devamı

Korku İmparatorluğu

Bazen geceler öyle ürkütücü olurdu ki, karanlığın ardından görme ihtimalim olan bir sürü cisim belirirdi gözümün önünde. Bazen saçları dağınık bir kadın silüeti, bazen beyaz çarşaflı bir gulyabani, bazen de tam anlamıyla Elm sokağı kabusu tiplemesi Freddy. Tabi her şey uykuya dalana kadar, uykuya dalınca geçerdi. İlk travmamız yürümeyi öğrenirken başlamadı mı zaten; düşmekten korkmayı öğrenmiştik ilk. Sonra iğneci geldi, kedi tırmalardı, köpek ısırırdı, polis amca yakalardı, teyze kızardı, topumuzu keserlerdi. Sonra öğretmenden korktuk, sınav kağıdındaki hatayı söylersek notumuzun düşmesinden korktuk,  yazılıdan korktuk, sözlüden korktuk. Üniversiteye girdik iş bulamamaktan korktuk. Şimdilerde de patrondan korkuyoruz, kovulmaktan. Kirayı ödeyememekten, elektriğin kesilmesinden, susuz, aşsız kalmaktan... Karşıt görüşünüz olduğunda, hapse atılmaktan, zulüm görmekten korkuyoruz. Düşündükçe yeni korkular geliyor aklıma, detaya girdikçe korkuların bereketinin hayatımın başka hiçbir ...
Devamı