Kelimelerin Gücü Adına!

Günlük yaşantımızda sürekli kullandığımız ama kullanırken de farkında olmadığımız kelimelerin hayatımızda ne denli etkili olduğunu düşünüyorum şu günlerde. Bir şeyi 40 kere söylediğimde hakikaten oluyorsa, neden çok istediğim şeylere ulaşmak için 40 kez yüksek sesle söylemiyorum ki?

Olumsuz her şeyi çok kolay kabul ederek hayatımıza anında adapte edebilen bir tür olduğumuz için, olumlu şeyleri kabul etmekte de inanılmaz çaba harcamamız gerektiğinden; farkında olmadan söylediğimiz olumsuz bir sürü kelime hayatımızın merkezine oturmuş ve bizi yönetiyorlar.

Kara haber çabuk yayılıyor yani bizim oralarda. Her koyun kendi bacağından asılıyor. Nazar değiyor güzel olan her şeye ve çok gülmek ağlamak getiriyor bizim toplumumuzda. Kullandıkça kelimeler yayılıyor, topluma mal oluyor ve bir zaman sonra bu kelimeler, inançlarımızı dahi yönetir hale geliyorlar.

İnşallah, maşallahla işlerimizi yönetiyoruz. Kısmetse oluyor, olmuyorsa hayırsızlaşıyor hayatımız gün geçtikçe.

Önemsemediğimiz diyaloglarda ise bu durum haddinden fazla yer kaplamaya başlıyor. Karşımızdakine kendimizi uzun uzadıya anlatmak yerine, üşendiğimizden mi, anlamayacağını düşündüğümüzden mi bilmem, hızlıca geçiştirip, bu kalıp cümleleri kullanmaya ve kullandırtmaya devam ediyoruz. Zaten hep öyle olur diyoruz, biz olsak yapamayız, akıllısı beni bulmaz diyoruz ve gerçekten de bulmamaya başlıyor. Yani 40 kere söyleyip gerçekleştiriyoruz düşüncelerimizi.

Zaten hep öyle oluyor dedikçe stresten kurtulamıyor, bunalıma giriyor, hayattan nefret eder hale geliyoruz. Türkiye nüfusunun %16'sının depresyonda olduğunu öğrendim bugün. İntihar vakıaları da gün geçtikçe çoğalıyor. Peki "sadece" kullandığımız kelimeleri değiştirsek bile, bu insanların hayatları kurtulmaz mıydı?

Bugün güzel bir gün desek, ne kadar güzelim, güzel hissediyorum desek daha güzel olmaz mıydı hayatımız? 40 kere para desek para gelse mesela, 40 kere tatil desek ve Dünya'yı gezsek. Artık 40 kez kendimiz için bir şeyler söylesek ve gerçekleşse.

Dünya'nın aslında çok güzel bir yer olduğunu, onu kötü yapanın bizim bakış açımız olduğunu görsek. Kelimelerin gücünü keşfetsek ve güç bizde olsa artık...

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Neden hep kötüler kazanır?

İnsan bazen doğa üstü güçleri olsun istiyor. Her istediğini yapabilsin, dünyayı yaşanabilir bir hale getirsin. Her geçen gün biraz daha kötüye gidiyormuş gibi hissediyorum. Her gün bir tarihi eserin yıkılma haberi, bir orman yangını haberi, ekonominin çok kötü gittiği haberleri, zam haberleri, her gün ağaçların kesildiği , iklimin değiştiği ve bunlar gibi pek çok kötü haberle uyanıyoruz güne. Her seferinde bir yenisini duydukça hayata daha kötü gözlerle bakmaya başlıyorum. Endişelerim artıyor, umutsuzluğum artıyor. Sonra, elimde bir sihirli değnek olsun istiyorum. Bir dokunayım, bütün zenginlerin gözü doysun. Böylelikle zaten dünyadaki her şey yoluna girer. Zenginlerin aç gözlülüğü, parayla güç elde etme tutkuları yüzünden bu haldeyiz. Hem de öyle kilitlenmişiz isyan bile edemiyoruz. Durumu kanıksamışız. Her gün zenginlik hırsları yüzünden birileri ölüyor, birileri aç kalıyor. Ama biz hala oturuyoruz öyle olduğumuz yerde. Çünkü günlük hayatın stresi öyle yoruyor ki bizi kafamızı ...
Devamı

İtiraf ediyorum; ben bir homofobiğim.

Çocukluğumdan beri eşcinseller hep garip gelmiştir bana. Çevremdeki hemen herkesin de böyle olması beni etkiledi mi bilmem ama ben bir homofobiğim. Herhangi bir yerde travesti görmek hemen dalga konusu edilir, etrafındakilere anlatılır, durumun ne kadar anormal olduğu konuşulurdu ben çocukken. Yıllar geçtikçe, araştırdıkça, öğrendikçe hayatları hepimizden çok daha zor insanlar görmeye başladım karşımda. Düşünsenize onlar gibi olmayan herkes, duygularından, fiziksel özelliklerinden nefret ediyor, bu da yetmiyormuş gibi onları öldürmek istiyor. Eşcinselliğin bir tercih değil, genetik bir faktör olduğu ispatlanmışken, asla normal bir yaşam sürdürme hakları yok. Hiç iş imkanları yok mesela, ancak fal bakıp, şarkı söyleyip, fuhuş yaparak para kazanabiliyorlar. Eşcinsel olduğu belli olan bireyi kimse işe almıyor. Devlet memuru olamıyorlar. Kısacası insan muamelesi görmüyorlar. Hal böyleyken onlardan da normal insan gibi davranmalarını bekleyemeyiz. Elbette kendilerini korumak için bir aray...
Devamı

Korku İmparatorluğu

Bazen geceler öyle ürkütücü olurdu ki, karanlığın ardından görme ihtimalim olan bir sürü cisim belirirdi gözümün önünde. Bazen saçları dağınık bir kadın silüeti, bazen beyaz çarşaflı bir gulyabani, bazen de tam anlamıyla Elm sokağı kabusu tiplemesi Freddy. Tabi her şey uykuya dalana kadar, uykuya dalınca geçerdi. İlk travmamız yürümeyi öğrenirken başlamadı mı zaten; düşmekten korkmayı öğrenmiştik ilk. Sonra iğneci geldi, kedi tırmalardı, köpek ısırırdı, polis amca yakalardı, teyze kızardı, topumuzu keserlerdi. Sonra öğretmenden korktuk, sınav kağıdındaki hatayı söylersek notumuzun düşmesinden korktuk,  yazılıdan korktuk, sözlüden korktuk. Üniversiteye girdik iş bulamamaktan korktuk. Şimdilerde de patrondan korkuyoruz, kovulmaktan. Kirayı ödeyememekten, elektriğin kesilmesinden, susuz, aşsız kalmaktan... Karşıt görüşünüz olduğunda, hapse atılmaktan, zulüm görmekten korkuyoruz. Düşündükçe yeni korkular geliyor aklıma, detaya girdikçe korkuların bereketinin hayatımın başka hiçbir ...
Devamı