Para nasıl kazanılır?

Etrafı gözleyip şöyle ufak bir analiz yaptıktan sonra, hepimiz çok rahatlıkla anlayabiliriz ki; herkes paranın peşinde. Hepimiz deliler gibi zenginlik hayalleri kurup, yaptığımız işlerden ne zaman kurtulacağımızı düşünüp duruyoruz. İşe gitmesek, trafik çekmesek, patronun suratını görmesek ama maaşlarımız yatsa biz de yan gelip yatsak diyoruz.

Ama hayallerimiz bile maaşlarımızla sınırlı. Çünkü sistem maaşın ötesinde para kazanmamıza izin vermiyor. Maaşlar da temel ihtiyaçlarımızı karşılayacak kadar yettiğinden, olduğumuz yerde sayıp duruyoruz.

Sosyal medyaya bir bakıyorum, herkes bir şeyler satmaya çalışıyor. Ah diyor bu hesabı şöyle bir 50000 kişi takip etse, birileri de bana reklam verse, ben de oturduğum yerden çok para kazansam. Çünkü tüm sanatçılar öyle yapıyor.

Bazıları da kendi işini kurma peşinde. 2 yıl önce bakkal açan akrabasının çok zengin olduğunu ama kimseye çaktırmadığını düşünüyor. Ne de olsa parayla imanın kimde olduğu belli olmuyor. Zaten esnaf milleti değil mi, dünyanın parasını da kazansa ağlar durur. Halbuki bilmiyor, sistemin o kadar para kazanmasına izin vermediğine. Ödedikleri verginin dükkan gelirinden daha fazla olduğuna.

Sistem sadece güçlüden yana işliyor. Değer yargısı olmayanlar güçlünün peşinden gidiyor ve paranın ışıkları işte orada yanmaya başlıyor. En ünlü sanatçılar onlar oluyorlar, onların kurdukları en güçlü şirketler haline geliyor, en iyi futbolcular o kitleden çıkıyor, hatta şans oyunlarını dahi onlar kazanıyorlar...

Hal böyle olunca da bizim hayatımız para peşinde koşmakla tükenip gidiyor. En iyisi mi biz, değer yargıları olan, kişiliğinden para için ödün vermeyecek insanlar, yol yakınken bu sahte dünyadan vazgeçip yaşamın keyfini çıkarmaya bakalım. Yoksa uzar gider böyle yolumuz, biz de sistemin kölesi olmaktan kurtulamayız...

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Neden hep kötüler kazanır?

İnsan bazen doğa üstü güçleri olsun istiyor. Her istediğini yapabilsin, dünyayı yaşanabilir bir hale getirsin. Her geçen gün biraz daha kötüye gidiyormuş gibi hissediyorum. Her gün bir tarihi eserin yıkılma haberi, bir orman yangını haberi, ekonominin çok kötü gittiği haberleri, zam haberleri, her gün ağaçların kesildiği , iklimin değiştiği ve bunlar gibi pek çok kötü haberle uyanıyoruz güne. Her seferinde bir yenisini duydukça hayata daha kötü gözlerle bakmaya başlıyorum. Endişelerim artıyor, umutsuzluğum artıyor. Sonra, elimde bir sihirli değnek olsun istiyorum. Bir dokunayım, bütün zenginlerin gözü doysun. Böylelikle zaten dünyadaki her şey yoluna girer. Zenginlerin aç gözlülüğü, parayla güç elde etme tutkuları yüzünden bu haldeyiz. Hem de öyle kilitlenmişiz isyan bile edemiyoruz. Durumu kanıksamışız. Her gün zenginlik hırsları yüzünden birileri ölüyor, birileri aç kalıyor. Ama biz hala oturuyoruz öyle olduğumuz yerde. Çünkü günlük hayatın stresi öyle yoruyor ki bizi kafamızı ...
Devamı

İtiraf ediyorum; ben bir homofobiğim.

Çocukluğumdan beri eşcinseller hep garip gelmiştir bana. Çevremdeki hemen herkesin de böyle olması beni etkiledi mi bilmem ama ben bir homofobiğim. Herhangi bir yerde travesti görmek hemen dalga konusu edilir, etrafındakilere anlatılır, durumun ne kadar anormal olduğu konuşulurdu ben çocukken. Yıllar geçtikçe, araştırdıkça, öğrendikçe hayatları hepimizden çok daha zor insanlar görmeye başladım karşımda. Düşünsenize onlar gibi olmayan herkes, duygularından, fiziksel özelliklerinden nefret ediyor, bu da yetmiyormuş gibi onları öldürmek istiyor. Eşcinselliğin bir tercih değil, genetik bir faktör olduğu ispatlanmışken, asla normal bir yaşam sürdürme hakları yok. Hiç iş imkanları yok mesela, ancak fal bakıp, şarkı söyleyip, fuhuş yaparak para kazanabiliyorlar. Eşcinsel olduğu belli olan bireyi kimse işe almıyor. Devlet memuru olamıyorlar. Kısacası insan muamelesi görmüyorlar. Hal böyleyken onlardan da normal insan gibi davranmalarını bekleyemeyiz. Elbette kendilerini korumak için bir aray...
Devamı

Bir tekstilcinin anıları...

Resim
Üniversiteden yeni mezun olmuş birinin iş bulma kaygısını bilirsiniz. Evde oturmaya hiç alışkın değildir. İş bulamadıkça depresifleşir. Deneyimsiz diye iş bulması çok zordur. Bu kısır döngü iş bulana kadar devam eder. Tam da bu ruh hali içerisindeyken, malum iş arama sitesini açtım ve bana uygun olan en çok ilanın tekstil sektöründe olduğunu gördüm ve işte o gün karar verdim tekstilci olmaya. Yani en kolay bu sektörde iş bulabilirdim. Gel zaman git zaman hakkaten de uzun yıllardır bu sektöre emek vermeye devam ediyorum.  Sektöre girenin bir daha ayrılamadığı, lanetli olduğu söylenir tekstilcilerin. Hakkaten de öyle sanırım.  Hayatı boyunca saat 17:00 da işten çıkan tekstilci görülmemiştir. Sabahın erken saatlerinde işe başlamış olmalarına rağmen, herkesin işten ayrılacağı saatte tekstilcilerin işleri yeni başlar. Evliliklerde iki tekstilci bir arada yaşayamaz derler mesela, çünkü birinin evdeki sorumlulukları alması lazımdır. Zira bir tekstilcinin bunu yapmaya vakti yo...
Devamı