Yeni Türkiye'ye hoş geldiniz!

Çocuğun ağlamasına uyandı kadın, koşarak yanına gitti. Kocası da hemen peşindeydi. "Aman" dedi, "Aman sakın çok gürültü yapmasın da çok dikkat çekmeyelim. Birazdan işe gidip sizi burada yalnız bırakacağım, gözüm arkada kalmasın." Bunu söylerken bile böyle bir ihtimalin olmadığını biliyordu. Endişelerle dolu bir yürekle, her gün yaptığı gibi işin yolunu tutacaktı...

Çalışmaya mecburdu. Yaşamlarını sürdürebilmek için aldıkları her şey çok pahalıydı ve artık kadınların çalışması da yasaktı. Tek başına çocuklarına ve karısına bakmak zorundaydı. Bunu yaparken de ölmemesi gerekiyordu elbette. Sakalını uzatmak zorunda kalmıştı, oysa hiç sevmez tiksinirdi sakaldan. Yıkamakla bile temizlenmediğini düşünür, ağzının etrafında kıl olması fikri bile rahatsız ederdi onu. Ama dikkat çekmemek için fazla şansı yoktu. Çocukları onu her gördüğünde korkup ağlamasına rağmen, yüzündeki o uzun ve pis kıllarla dolaşmak zorundaydı.

Çekmecesinden, eski bir tanıdığı aracılığıyla edindiği silahını çıkardı, beline taktı. En koyu renkli, dikkat çekmeyen kıyafetlerini giydi, perdeleri kontrol edip karısına tembih etmeye başladı: " Aman bugün dışarı çıkayım demeyin. Camdan kafanı bile uzatma. Bu hafta çok öldürülen oldu. Çoluk çocuk demiyorlar artık. Çocuğu da okula götürmeye kalkma sakın. Zaten hala arapça öğrenemedi, bir şey anladığı da yok. Gitmesin bu hafta da. Biraz zaman geçsin sonra bakarı çaresine. "

Kadın üzgün bir yüz ifadesiyle başını evet dercesine sallayıp öne eğdi. Ağlamamak için kendini zor tutuyordu. Kendi çocukluk yıllarını düşündü. Özgürce sokaklarda oynayabiliyorlardı ve bir sürü arkadaşı vardı. Bir de kendi çocuklarına baktı. Resmen ev hapsindelerdi. Keşke interneti kesmemiş olsalardı, bari onlara internet üzerinden bir şeyler öğretirdi ama nafile. Onun da düğmesi kapanmıştı çoktan. "Nerede hata yaptık acaba, nerede?" diye defalarca sordu kendine. Ama üzülmek fayda etmiyordu artık. Kendilerine sığınacak ülke bulmaları lazımdı ama internet yokken onunla ilgili bile fikir edinemiyorlardı. Oysa kendi ülkesini çok seven gerçek bir vatanseverdi, şimdi fikren vazgeçmişti bile vatanından çünkü çocuklarının canı daha önemliydi. Derin derin iç çekti ve şöyle dedi fısıldayan bir sesle:
"Yeni Türkiye'ye hoş geldiniz!"

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Neden hep kötüler kazanır?

İnsan bazen doğa üstü güçleri olsun istiyor. Her istediğini yapabilsin, dünyayı yaşanabilir bir hale getirsin. Her geçen gün biraz daha kötüye gidiyormuş gibi hissediyorum. Her gün bir tarihi eserin yıkılma haberi, bir orman yangını haberi, ekonominin çok kötü gittiği haberleri, zam haberleri, her gün ağaçların kesildiği , iklimin değiştiği ve bunlar gibi pek çok kötü haberle uyanıyoruz güne. Her seferinde bir yenisini duydukça hayata daha kötü gözlerle bakmaya başlıyorum. Endişelerim artıyor, umutsuzluğum artıyor. Sonra, elimde bir sihirli değnek olsun istiyorum. Bir dokunayım, bütün zenginlerin gözü doysun. Böylelikle zaten dünyadaki her şey yoluna girer. Zenginlerin aç gözlülüğü, parayla güç elde etme tutkuları yüzünden bu haldeyiz. Hem de öyle kilitlenmişiz isyan bile edemiyoruz. Durumu kanıksamışız. Her gün zenginlik hırsları yüzünden birileri ölüyor, birileri aç kalıyor. Ama biz hala oturuyoruz öyle olduğumuz yerde. Çünkü günlük hayatın stresi öyle yoruyor ki bizi kafamızı ...
Devamı

İtiraf ediyorum; ben bir homofobiğim.

Çocukluğumdan beri eşcinseller hep garip gelmiştir bana. Çevremdeki hemen herkesin de böyle olması beni etkiledi mi bilmem ama ben bir homofobiğim. Herhangi bir yerde travesti görmek hemen dalga konusu edilir, etrafındakilere anlatılır, durumun ne kadar anormal olduğu konuşulurdu ben çocukken. Yıllar geçtikçe, araştırdıkça, öğrendikçe hayatları hepimizden çok daha zor insanlar görmeye başladım karşımda. Düşünsenize onlar gibi olmayan herkes, duygularından, fiziksel özelliklerinden nefret ediyor, bu da yetmiyormuş gibi onları öldürmek istiyor. Eşcinselliğin bir tercih değil, genetik bir faktör olduğu ispatlanmışken, asla normal bir yaşam sürdürme hakları yok. Hiç iş imkanları yok mesela, ancak fal bakıp, şarkı söyleyip, fuhuş yaparak para kazanabiliyorlar. Eşcinsel olduğu belli olan bireyi kimse işe almıyor. Devlet memuru olamıyorlar. Kısacası insan muamelesi görmüyorlar. Hal böyleyken onlardan da normal insan gibi davranmalarını bekleyemeyiz. Elbette kendilerini korumak için bir aray...
Devamı

Korku İmparatorluğu

Bazen geceler öyle ürkütücü olurdu ki, karanlığın ardından görme ihtimalim olan bir sürü cisim belirirdi gözümün önünde. Bazen saçları dağınık bir kadın silüeti, bazen beyaz çarşaflı bir gulyabani, bazen de tam anlamıyla Elm sokağı kabusu tiplemesi Freddy. Tabi her şey uykuya dalana kadar, uykuya dalınca geçerdi. İlk travmamız yürümeyi öğrenirken başlamadı mı zaten; düşmekten korkmayı öğrenmiştik ilk. Sonra iğneci geldi, kedi tırmalardı, köpek ısırırdı, polis amca yakalardı, teyze kızardı, topumuzu keserlerdi. Sonra öğretmenden korktuk, sınav kağıdındaki hatayı söylersek notumuzun düşmesinden korktuk,  yazılıdan korktuk, sözlüden korktuk. Üniversiteye girdik iş bulamamaktan korktuk. Şimdilerde de patrondan korkuyoruz, kovulmaktan. Kirayı ödeyememekten, elektriğin kesilmesinden, susuz, aşsız kalmaktan... Karşıt görüşünüz olduğunda, hapse atılmaktan, zulüm görmekten korkuyoruz. Düşündükçe yeni korkular geliyor aklıma, detaya girdikçe korkuların bereketinin hayatımın başka hiçbir ...
Devamı