Güvende Değiliz!

Düşünmekten çok yoruldum, psikolojim altüst oldu, hırsımı kelimelerden çıkarıyorum. Oğlumu alıp nerelere gitsem de terörden etkilenmese. Daha mutlu günlere uyanılan bir yer yok mu?

Bizim ülkemiz güvenliydi, huzurluyduk biz. Ne hale getirdiniz? Tarih bu günleri bir delinin hatıra defteri diye tanımlayacak ama biz o günleri bizzat yaşıyoruz ne yazık ki. Yakında ülkede terörden etkilenmemiş bir aile dahi kalmayacak. Ekonomi berbat vaziyette ama umrumuzda bile değil çünkü canımızın derdine düştük. Etrafımız canlı bombalarla doldu. Yaşanılacak yer olmaktan çıktı bu ülke. Sevdiklerimize bir şey olmasın diye aklımız çıkıyor.

Burnumuzun dibinde, Atatürk Havalimanında, hayatımın bir döneminin geçtiği yerde, birçok arkadaşımın halen çalıştığı yerde, benim ve çevremdeki herkesin seyahat esnasında kullandığı yerde, her an birimizin olabileceği bir yerde bombalar patlıyor, çatışma oluyor, insanlar yaralanıyor, ölüyor ve güvenlik önlemi olarak interneti yavaşlatıp sosyal medyayı yasaklıyorlar. Sonra ne hikmetse herkes bu olaya kilitlenmişken, hemen mecliste toplanıp kanun tasarılarını onaylamaya başlıyorlar. Ben ve benim gibi düşünen, çevremdeki herkes durumun farkında ve yaptıklarını yemiyoruz. Sadece içinde olmaktan, terörü yaşamaktan, isyanlarımıza rağmen bir kesimin beyinsiz olup da beyni olanlarla aynı kefeye konulmasından çok sıkıldık. Sebepleri biliyoruz, sonuçları biliyoruz ama ne isyanımız bir işe yarıyor ne de birilerine anlatma çabalarımız.

Hatırlarsanız Ramazan ayında en çok kullanılan sözler şunlardır: "Ramazandan sonra yaparız", "Aman bi Ramazan geçsin de" "Hele bi bayram gelsin az kaldı". Çünkü aç olan insan sadece iftarda yiyeceği yemeği düşünüyor. O yüzden Ramazanda ne yapsanız kimsenin sesi çıkmaz. Bunu söylemek zorunda olduğum için üzgünüm ama artık uyanın. Bizi 1 ay aç bırakıp, düşünme yeteneğimizi elimizden alıyorlar. Yani suç sadece diğer yüzde olarak bahsettiğimiz kesimde değil. Sonra bütün olanları oruç tutmayanlara bağlayıp, inançlarımızı sömürmeye devam ediyorlar. İzin vermeyin artık, inanmayın! Yeter!

Şunu da unutmayın ki, artık hiçbir devlet kurumu bizim güvenliğimiz için çalışmıyor. Herkes kendi çıkarlarının peşinde, kimse bizleri, halkı umursamıyor!

Hırsım çok büyüdü yaa, içimdeki öfke çok büyüdü. 5 yaşındaki çocuğun bunlar yüzünden ölmesini seyretmek istemiyorum ben artık. Huzur istiyorum yaşadığım yerde. Hakikaten artık #GüvendeDeğiliz!

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Neden hep kötüler kazanır?

İnsan bazen doğa üstü güçleri olsun istiyor. Her istediğini yapabilsin, dünyayı yaşanabilir bir hale getirsin. Her geçen gün biraz daha kötüye gidiyormuş gibi hissediyorum. Her gün bir tarihi eserin yıkılma haberi, bir orman yangını haberi, ekonominin çok kötü gittiği haberleri, zam haberleri, her gün ağaçların kesildiği , iklimin değiştiği ve bunlar gibi pek çok kötü haberle uyanıyoruz güne. Her seferinde bir yenisini duydukça hayata daha kötü gözlerle bakmaya başlıyorum. Endişelerim artıyor, umutsuzluğum artıyor. Sonra, elimde bir sihirli değnek olsun istiyorum. Bir dokunayım, bütün zenginlerin gözü doysun. Böylelikle zaten dünyadaki her şey yoluna girer. Zenginlerin aç gözlülüğü, parayla güç elde etme tutkuları yüzünden bu haldeyiz. Hem de öyle kilitlenmişiz isyan bile edemiyoruz. Durumu kanıksamışız. Her gün zenginlik hırsları yüzünden birileri ölüyor, birileri aç kalıyor. Ama biz hala oturuyoruz öyle olduğumuz yerde. Çünkü günlük hayatın stresi öyle yoruyor ki bizi kafamızı ...
Devamı

İtiraf ediyorum; ben bir homofobiğim.

Çocukluğumdan beri eşcinseller hep garip gelmiştir bana. Çevremdeki hemen herkesin de böyle olması beni etkiledi mi bilmem ama ben bir homofobiğim. Herhangi bir yerde travesti görmek hemen dalga konusu edilir, etrafındakilere anlatılır, durumun ne kadar anormal olduğu konuşulurdu ben çocukken. Yıllar geçtikçe, araştırdıkça, öğrendikçe hayatları hepimizden çok daha zor insanlar görmeye başladım karşımda. Düşünsenize onlar gibi olmayan herkes, duygularından, fiziksel özelliklerinden nefret ediyor, bu da yetmiyormuş gibi onları öldürmek istiyor. Eşcinselliğin bir tercih değil, genetik bir faktör olduğu ispatlanmışken, asla normal bir yaşam sürdürme hakları yok. Hiç iş imkanları yok mesela, ancak fal bakıp, şarkı söyleyip, fuhuş yaparak para kazanabiliyorlar. Eşcinsel olduğu belli olan bireyi kimse işe almıyor. Devlet memuru olamıyorlar. Kısacası insan muamelesi görmüyorlar. Hal böyleyken onlardan da normal insan gibi davranmalarını bekleyemeyiz. Elbette kendilerini korumak için bir aray...
Devamı

Korku İmparatorluğu

Bazen geceler öyle ürkütücü olurdu ki, karanlığın ardından görme ihtimalim olan bir sürü cisim belirirdi gözümün önünde. Bazen saçları dağınık bir kadın silüeti, bazen beyaz çarşaflı bir gulyabani, bazen de tam anlamıyla Elm sokağı kabusu tiplemesi Freddy. Tabi her şey uykuya dalana kadar, uykuya dalınca geçerdi. İlk travmamız yürümeyi öğrenirken başlamadı mı zaten; düşmekten korkmayı öğrenmiştik ilk. Sonra iğneci geldi, kedi tırmalardı, köpek ısırırdı, polis amca yakalardı, teyze kızardı, topumuzu keserlerdi. Sonra öğretmenden korktuk, sınav kağıdındaki hatayı söylersek notumuzun düşmesinden korktuk,  yazılıdan korktuk, sözlüden korktuk. Üniversiteye girdik iş bulamamaktan korktuk. Şimdilerde de patrondan korkuyoruz, kovulmaktan. Kirayı ödeyememekten, elektriğin kesilmesinden, susuz, aşsız kalmaktan... Karşıt görüşünüz olduğunda, hapse atılmaktan, zulüm görmekten korkuyoruz. Düşündükçe yeni korkular geliyor aklıma, detaya girdikçe korkuların bereketinin hayatımın başka hiçbir ...
Devamı