Sahte hayatlar...

Günaydın sahte hayatların başrol oyuncuları!

Hadi gelin hep birlikte ne kadar da mutlu olduğumuzun fotoğraflarını paylaşalım. Bizim evde hiç terslik olmaz mesela, biz 7 gün 24 saat çok huzurlu ve mutluyuz. Eminim siz de öylesinizdir. O zaman fotoğrafınızı beğeniyorum, siz de benim paylaştığımı beğenin.

Ben mesela bol bol gezerim. En güzel restoranlarda en güzel yemekleri yerim. Yediğim yemeklerin fotoğraflarını profilimde görebilirsiniz. Paylaşmakta sakınca görmüyorum çünkü biliyorum ki siz de en güzel yemekleri yiyorsunuz. Karşılıklı olarak marketlerdeki yiyecek fiyatlarının bu kadar pahalı olduğunu umursamamak ne de güzel değil mi? Zaten bizi hiç etkilemiyor.

Biz bineriz arabamıza o şehir senin bu şehir benim gezeriz. Zaten benzini de hep 50 TL'lik alırız. Benzin zammı da bizi etkilemez. Hadi paylaşıyorum arabamın fotoğrafını, bakalım beğenecek misiniz?

Tatilleri doyasıya yaşamamız ne de hoş değil mi? Yılda bir hafta olduğu düşünmeyin sakın, uzun uzun seyahatlere çıkarı biz. Denize karşı ayaklarımı uzatıp fotoğrafını paylaştım bakın, beğenileri tek tek sayacağım bu sefer.

Bir de en tatlı, en akıllı çocuk benimkisi. Her aktivitesinin fotoğrafını çeker, bulunduğumuz yeri bildiririm zaman tünelimde. Dünyanın güvenilir bir yer olması, internette hiç kötü niyetli kişilerin olmaması içimi huzurla dolduruyor. Kaçırılan çocuklar, tacizler, tecavüzler olmaz bizim çevremizde.

İş hayatlarımız harika, en güvenilir dostlar bizde, akrabalarımız hep yanımızda. Dünya tam bir cennet...

-Kestik!
-Kaydı durdurun!
-Bir sonraki sahneye geçelim...

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Neden hep kötüler kazanır?

İnsan bazen doğa üstü güçleri olsun istiyor. Her istediğini yapabilsin, dünyayı yaşanabilir bir hale getirsin. Her geçen gün biraz daha kötüye gidiyormuş gibi hissediyorum. Her gün bir tarihi eserin yıkılma haberi, bir orman yangını haberi, ekonominin çok kötü gittiği haberleri, zam haberleri, her gün ağaçların kesildiği , iklimin değiştiği ve bunlar gibi pek çok kötü haberle uyanıyoruz güne. Her seferinde bir yenisini duydukça hayata daha kötü gözlerle bakmaya başlıyorum. Endişelerim artıyor, umutsuzluğum artıyor. Sonra, elimde bir sihirli değnek olsun istiyorum. Bir dokunayım, bütün zenginlerin gözü doysun. Böylelikle zaten dünyadaki her şey yoluna girer. Zenginlerin aç gözlülüğü, parayla güç elde etme tutkuları yüzünden bu haldeyiz. Hem de öyle kilitlenmişiz isyan bile edemiyoruz. Durumu kanıksamışız. Her gün zenginlik hırsları yüzünden birileri ölüyor, birileri aç kalıyor. Ama biz hala oturuyoruz öyle olduğumuz yerde. Çünkü günlük hayatın stresi öyle yoruyor ki bizi kafamızı ...
Devamı

İtiraf ediyorum; ben bir homofobiğim.

Çocukluğumdan beri eşcinseller hep garip gelmiştir bana. Çevremdeki hemen herkesin de böyle olması beni etkiledi mi bilmem ama ben bir homofobiğim. Herhangi bir yerde travesti görmek hemen dalga konusu edilir, etrafındakilere anlatılır, durumun ne kadar anormal olduğu konuşulurdu ben çocukken. Yıllar geçtikçe, araştırdıkça, öğrendikçe hayatları hepimizden çok daha zor insanlar görmeye başladım karşımda. Düşünsenize onlar gibi olmayan herkes, duygularından, fiziksel özelliklerinden nefret ediyor, bu da yetmiyormuş gibi onları öldürmek istiyor. Eşcinselliğin bir tercih değil, genetik bir faktör olduğu ispatlanmışken, asla normal bir yaşam sürdürme hakları yok. Hiç iş imkanları yok mesela, ancak fal bakıp, şarkı söyleyip, fuhuş yaparak para kazanabiliyorlar. Eşcinsel olduğu belli olan bireyi kimse işe almıyor. Devlet memuru olamıyorlar. Kısacası insan muamelesi görmüyorlar. Hal böyleyken onlardan da normal insan gibi davranmalarını bekleyemeyiz. Elbette kendilerini korumak için bir aray...
Devamı

Korku İmparatorluğu

Bazen geceler öyle ürkütücü olurdu ki, karanlığın ardından görme ihtimalim olan bir sürü cisim belirirdi gözümün önünde. Bazen saçları dağınık bir kadın silüeti, bazen beyaz çarşaflı bir gulyabani, bazen de tam anlamıyla Elm sokağı kabusu tiplemesi Freddy. Tabi her şey uykuya dalana kadar, uykuya dalınca geçerdi. İlk travmamız yürümeyi öğrenirken başlamadı mı zaten; düşmekten korkmayı öğrenmiştik ilk. Sonra iğneci geldi, kedi tırmalardı, köpek ısırırdı, polis amca yakalardı, teyze kızardı, topumuzu keserlerdi. Sonra öğretmenden korktuk, sınav kağıdındaki hatayı söylersek notumuzun düşmesinden korktuk,  yazılıdan korktuk, sözlüden korktuk. Üniversiteye girdik iş bulamamaktan korktuk. Şimdilerde de patrondan korkuyoruz, kovulmaktan. Kirayı ödeyememekten, elektriğin kesilmesinden, susuz, aşsız kalmaktan... Karşıt görüşünüz olduğunda, hapse atılmaktan, zulüm görmekten korkuyoruz. Düşündükçe yeni korkular geliyor aklıma, detaya girdikçe korkuların bereketinin hayatımın başka hiçbir ...
Devamı