Kurt kocadı, köpeğin maskarası oldu...

Ben özel günleri sevmem. Hele kapitalizme hizmet eden hediye satış günü ise hiç sevmem. Babalar günü, anneler günü, öğretmenler günü, hepsi aynı şeyi ifade eder bana; bir alışveriş merkezine git ve saçma sapan hediyeler al. Bu günleri hediye alma günü olarak bize yansıtan sisteme karşıyımdır.

Ancak anlamlı, kendi düşünce ve duygularını içeren bir mesaj, bir tatlı söz, bir ziyaret hangi anne - babanın hoşuna gitmez ki...

Tamam biliyorum babamın sadece bir pazar günü var. Onu da benimle değil torunlarıyla geçirmek ister. Babalar gününü değil, dedeler gününü tercih eder ama yine de söylemeden edemedim.

Hala nice gençlere taş çıkarır şekilde çalışır benim babam. Hep iyi düşünür, herkesi arar sorar. Ticaretten hiç anlamaz, o yüzden hep kullanılmıştır. Ama hiç haram yemedik biz, içki sofrasına hizmet etmedik, sevgili peşinden gidip de terkedilmedik. Her akşam sofraya oturmak için babamı bekledik.

Espri anlayışımız hiç aynı olmadı, o hep kumandanın gerçek sahibi oldu, en saçma kanalları, tv programlarını o izledi. Tadilat işlerini bütün evi berbat ederek yaptı. Koli bandı en sevdiği eşyasıydı. Terliklerini bantlaması bardağı taşıran son damlaydı(!)

Ama önüne  konan her yemeği yedi. Hep erken kalkıp işe gitti. Hiç tatil hayali kurmadı.
Eşşolueşşek diye kızıp, "kurt kocayınca köpeğin maskarası olurmuş" diye söylendi.

Velhasılkelam büyük adamdır benim babam, nice kötülere taş çıkaran...

Onun nezdinde bu hisleri evlatlarına yaşatan tüm babaların babalar günü kutlu olsun...



Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Neden hep kötüler kazanır?

İnsan bazen doğa üstü güçleri olsun istiyor. Her istediğini yapabilsin, dünyayı yaşanabilir bir hale getirsin. Her geçen gün biraz daha kötüye gidiyormuş gibi hissediyorum. Her gün bir tarihi eserin yıkılma haberi, bir orman yangını haberi, ekonominin çok kötü gittiği haberleri, zam haberleri, her gün ağaçların kesildiği , iklimin değiştiği ve bunlar gibi pek çok kötü haberle uyanıyoruz güne. Her seferinde bir yenisini duydukça hayata daha kötü gözlerle bakmaya başlıyorum. Endişelerim artıyor, umutsuzluğum artıyor. Sonra, elimde bir sihirli değnek olsun istiyorum. Bir dokunayım, bütün zenginlerin gözü doysun. Böylelikle zaten dünyadaki her şey yoluna girer. Zenginlerin aç gözlülüğü, parayla güç elde etme tutkuları yüzünden bu haldeyiz. Hem de öyle kilitlenmişiz isyan bile edemiyoruz. Durumu kanıksamışız. Her gün zenginlik hırsları yüzünden birileri ölüyor, birileri aç kalıyor. Ama biz hala oturuyoruz öyle olduğumuz yerde. Çünkü günlük hayatın stresi öyle yoruyor ki bizi kafamızı ...
Devamı

İtiraf ediyorum; ben bir homofobiğim.

Çocukluğumdan beri eşcinseller hep garip gelmiştir bana. Çevremdeki hemen herkesin de böyle olması beni etkiledi mi bilmem ama ben bir homofobiğim. Herhangi bir yerde travesti görmek hemen dalga konusu edilir, etrafındakilere anlatılır, durumun ne kadar anormal olduğu konuşulurdu ben çocukken. Yıllar geçtikçe, araştırdıkça, öğrendikçe hayatları hepimizden çok daha zor insanlar görmeye başladım karşımda. Düşünsenize onlar gibi olmayan herkes, duygularından, fiziksel özelliklerinden nefret ediyor, bu da yetmiyormuş gibi onları öldürmek istiyor. Eşcinselliğin bir tercih değil, genetik bir faktör olduğu ispatlanmışken, asla normal bir yaşam sürdürme hakları yok. Hiç iş imkanları yok mesela, ancak fal bakıp, şarkı söyleyip, fuhuş yaparak para kazanabiliyorlar. Eşcinsel olduğu belli olan bireyi kimse işe almıyor. Devlet memuru olamıyorlar. Kısacası insan muamelesi görmüyorlar. Hal böyleyken onlardan da normal insan gibi davranmalarını bekleyemeyiz. Elbette kendilerini korumak için bir aray...
Devamı

Korku İmparatorluğu

Bazen geceler öyle ürkütücü olurdu ki, karanlığın ardından görme ihtimalim olan bir sürü cisim belirirdi gözümün önünde. Bazen saçları dağınık bir kadın silüeti, bazen beyaz çarşaflı bir gulyabani, bazen de tam anlamıyla Elm sokağı kabusu tiplemesi Freddy. Tabi her şey uykuya dalana kadar, uykuya dalınca geçerdi. İlk travmamız yürümeyi öğrenirken başlamadı mı zaten; düşmekten korkmayı öğrenmiştik ilk. Sonra iğneci geldi, kedi tırmalardı, köpek ısırırdı, polis amca yakalardı, teyze kızardı, topumuzu keserlerdi. Sonra öğretmenden korktuk, sınav kağıdındaki hatayı söylersek notumuzun düşmesinden korktuk,  yazılıdan korktuk, sözlüden korktuk. Üniversiteye girdik iş bulamamaktan korktuk. Şimdilerde de patrondan korkuyoruz, kovulmaktan. Kirayı ödeyememekten, elektriğin kesilmesinden, susuz, aşsız kalmaktan... Karşıt görüşünüz olduğunda, hapse atılmaktan, zulüm görmekten korkuyoruz. Düşündükçe yeni korkular geliyor aklıma, detaya girdikçe korkuların bereketinin hayatımın başka hiçbir ...
Devamı